S


  1. قرآن مجید.
  2. آزاد ارمکی، تقی؛ مدیری، فاطمه (1390). تأثیر متفاوت دینداری بر حوزه‌های عمومی و خصوصی. فصلنامه جامعه شناسی مطالعات جوانان. ش 3: 7 تا 23.
  3. ابراهیمی دهشیری، محمد حسن (1390). اصول تغییر و اصلاح رفتار در سیره معصومان. ماهنامه معرفت. ش 16: 51 تا 57.
  4. احمدی، سید احمد (1380). اصول و روش‌های تربیت در اسلام. اصفهان: انتشارات جهاد دانشگاهی.
  5. اعلایی، غلامحسین؛ گلستانی، سید هاشم؛ کشتی آرای، نرگس (1391). تحلیل معرفت عقلانی مطرح شده در آیات قرآن کریم بر اساس تفسیر المیزان و دلالت‌های آن بر اهداف برنامه‌های درسی تربیت دینی. فصلنامه پژوهش در برنامه‌ریزی درسی، ش 6: 20 تا 36.
  6. باقری، خسرو (1388). نگاهی دوباره به تربیت اسلامی. ج 2. تهران: انتشارات مدرسه.
  7. بت شکن، رضوان؛ سعادتمند، زهره (1394). آسیب‌شناسی برنامه درسی دینی پیش دبستانی از دیدگاه متخصصان و مربیان دینی. کنفرانس بین‌المللی مهندسی و علوم کاربردی. امارات: دبی.
  8. پاکزاد، عبدالعلی (1390). روش‌های تربیتی در قرآن. ماهنامه معرفت. ش 16: 13 تا 32.
  9. خالقی خواه، علی؛ مسعودی، جهانگیر (1389). رویکرد تربیت دینی با توجه به دو مؤلفه عقل‌محوری و ایمان محوری. مطالعات تربیتی و روان‌شناسی. ش 11: 121 تا 144.
  10. خوانساری، جمال‌الدین محمد (1360). شرح غررالحکم و دررالکلم. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
  11. چراغ چشم، عباس (1386). آسیب‌شناسی تربیت دینی در مدارس. مجله نقد کتاب. ش42: 155 تا 168.
  12. دلشاد تهرانی، مصطفی (1382). رهزنان دین (آسیب‌شناسی دین و دینداری در نهج‌البلاغه). تهران: انتشارات دریا.
  13. رحمان‌پور، محمد (1390). بازاندیشی در معنا، جایگاه، چالش‌ها و آثار عادت دادن در فرایند تربیت اسلامی. ماهنامه معرفت. ش 1: 59 تا 72.
  14. ساجدی، ابوالفضل (1386). ابزارها و شیوه‌های آسیب‌زا در تعلیم و تربیت دینی دانش‌آموزان. مجله نقد کتاب. ش 42: 2 تا 32.
  15. شریعتمداری، علی (1390). تعلیم و تربیت اسلامی. تهران: انتشارات امیر کبیر.
  16. شمشیری، بابک؛ نوذری، مرضیه (1390). آسیب‌های تربیت دینی کودکان مقطع پیش دبستانی از نظر متخصصان علوم تربیتی، روان‌شناسی، علوم دینی و ادبیات کودکان و مربیان پیش دبستانی. دوفصلنامه تربیت اسلامی. ش 12: 51 تا 73.
  17. شهیدی، سیدجعفر (1368). ترجمه نهج‌البلاغه. تهران: سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی.
  18. عرسان کیلانی، ماجد (1389). فلسفه تربیت اسلامی. ترجمه بهروز رفیعی. تهران: انتشارات سمت و قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
  19. کشاورز، سوسن (1387). شاخص‌ها و آسیب‌های تربیت دینی. دوفصلنامه تربیت اسلامی. ش 6: 93 تا 122.
  20. لوننبرگ، فرد؛ ارنشتاین، آلن (1389). برنامه‌ریزی درسی: تحلیل و بهسازی تدریس. ترجمه مصطفی شریف. اصفهان: انتشارات جهاد دانشگاهی.
  21. مهرمحمدی، محمود (1389). برنامه درسی، نظرگاه‌ها، چشم اندازها و رویکردها. تهران: انتشارات سمت.
  22. نوروزی، محمد (1386). آسیب شناسی رفتاری انسان از دیدگاه قرآن. قم: مؤسسه بوستان کتاب.
  23. Aimin, L., & Yan, C. (2011). A Case study of college english curriculum design under the social needs analysis. Studies in Literature and Language, 3(3): 1-5.
  24. Douglas, B. H. (2001). Teaching by principles an interactive approach to language pedagogy. Second Edition by Addison Wesley Longman. Inc.
  25. Hewitt, T. W. (2006). Understanding and shaping curriculum: What we teach and why. Thousand Oaks: Sage Publications.
  26. Van Den Akker, J., Wang, Q., & Nieveen, N. (2008). Designing a computer support system for multimedia curriculum development in Shanghai, Education Tech Research Dev, (55): 275-295.
  27. Zaki, S., & Zaki Rashidi, M. (2013). Parameters of quality in higher education: A theoretical framework, International J. Soc. Sci. & Education, 3(4): 1098-1105.
  • Receive Date: 30 September 2015
  • Revise Date: 22 February 2023
  • Accept Date: 19 September 2018
  • Publish Date: 21 November 2016