آلمراد، آسیه؛ فردانش، هاشم؛ مهرمحمدی، محمود و طلایی، ابراهیم (1396)، واکاوی ماهیت راهیابانه تدریس: رویکرد مطلوب در تبیین کنش معلمی مبتنیبر موقعیت عمل، فصلنامه تدریسپژوهی، 5 (2)، 107 ـ 83.
استراس، آنسلم و کوربین، جولیت (1390)، اصول روش تحقیق کیفی (نظریه مبنایی رویهها و روشها)، ترجمه بیوک محمدی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
تهرانی، مجتبی (الف 1394)، ادب الهی: مبانی تربیت، چ سوم، تهران: مؤسسه فرهنگی ـ پژوهشی مصابیحالهدی.
تهرانی، مجتبی (ب 1394)، ادب الهی: تربیت مربی، چ سوم، تهران: مؤسسه فرهنگی ـ پژوهشی مصابیحالهدی.
تولستوی، لئو(1373)، نقش دینی هنر، فصلنامه هنر،(6): 36 ـ 23.
شریفزاده، بهمن (1386)، آموزش دین در فاصله از پرورش دینی، کتاب نقد، (42): 169 ـ 181.
صفایی حائری، علی (1388)، تربیت کودک: نقش معلم، روش تربیت کودک، عوامل تربیت کودک، قم: لیلۀالقدر.
گال، مردیت؛ بورگ، والتر و گال، جویس (1394)، روشهای تحقیق کمی و کیفی در علوم تربیتی و روانشناسی، ترجمه احمدرضا نصر و همکاران، تهران: سمت و دانشگاه شهید بهشتی، ج دوم.
مرادی، مسعود؛ فردانش، هاشم؛ مهرمحمدی، محمود و موسیپور، نعمتالله (1390)، مبانی و ویژگیهای یک الگوی تدریس برای انواع دانش روش کاری، فصلنامه روانشناسی تربیتی، 7 (20): 129 ـ 95.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن (1382)، دایرةالمعارف قرآن کریم، جلد: 7، قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم.
Dewey, J. (1938). Experience and education. New York: Collier.
Fenstermacher, G., & Richardson, V. (2001). Manner in Teaching: the study in four parts. Curriculum Studies, 33(6), 631-637.
Fenstermacher, G., & Richardson, V. (2005). On making determinations of quality in teaching. Teachers College Records, 107(1), 186-213.
Fenstermacher, G. (2001). On the concept of manner and its visibility in teaching practice. Curriculum Studies, 33(6), 639-653.
Huang, Y. C., & Lin, S. H. (2014). Assessment of Charisma as a Factor in Effective Teaching. Educational Technology & Society, 17(2), 284-295.
Shulman, L. S., & Shulman, J. H. (2004). How and what teachers learn: A shifting perspective. Journal of Curriculum Studies, 36 (2), 257-271.
Wolk, S. (2008). Joy in school. The Positive Class room,66, )1(,8-15.