بازرگان، عباس (۱۳۹۵). مقدمه ای بر روش های تحقیق کیفی و آمیخته، چاپ ششم، تهران: دیدار.
جوادی آملی، عبدالله (1391). مفاتیح الحیات، قم: مرکز نشر اسراء.
حسینی کریمی، سیدباقر و ضابطپور کاری، غلامرضا (1400). تأثیر آموزش دروس معارف اسلامی بر نگرش و انگیزش دینی دانشجویان (مطالعة موردی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل). پژوهش و نگارش کتب دانشگاهی، 24(2)، 280-255.
خمینی (ره)، سید روح الله (۱۳56). صحیفه نور، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (1385). جلد 3.
خوشی، ابوالفضل (۱۳۹۱). تبیین و شناسایی مسائل و نیازهای دانشجویان در برنامه درسی دروس معارف اسلامی دانشگاههای شهر تهران به منظور ارائه الگوی مطلوب. رساله دکتری: برنامه ریزی درسی، تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.
رضویه، اصغر (۱۳۹۳). روش های پژوهش در علوم رفتاری و تربیتی، چاپ سوم، شیراز: دانشگاه شیراز.
شورای عالی انقلاب فرهنگی (۱۳۸۳).
سایت رسمی شورای عالی انقلاب فرهنگی، عناوین و سرفصل های جدید دروس معارف اسلامی، مصوبه جلسه ۵۴۲.
http://www.sccr.ir/pages/
شورای عالی انقلاب فرهنگی (۱۳89، 1390 و 1392)
سایت رسمی شورای عالی انقلاب فرهنگی، ماده واحده، مصوبه جلسه ۶79، 686 و 735..
http://www.sccr.ir/pages/
فتحی واجارگاه، کورش (1389). برنامه ریزی آموزش ضمن خدمت کارکنان، چاپ ششم. تهران: سمت.
فتحی واجارگاه، کورش (1393). اصول برنامه ریزی درسی، چاپ دوم. تهران: ایران زمین.
قربانی، هاشم و ابوالحسنی نیارکی، فرشته (1399). الگوی مقایسه ای؛ راهکاری کارآمد برای تدریس دروس معارف اسلامی در دانشگاه ها در ساحت تبیین و دفاع از آموزه های اسلامی. فصلنامه علمی تربیت اسلامی، 31(1)، 148-127.
قیوم زاده، محمود (1397). حکمت ارائه دروس معارف اسلامی در دانشگاه، نشریه آموزشی اطلاع رسانی معارف، 115.(بدون صفحه).
کلاین، فرانسیس (۱۹۸۵). الگوهای طراحی برنامه درسی؛ ترجمه مهرمحمدی (۱۳۹۱). برنامه درسی: نظرگاهها، رویکردها و چشم اندازها، چاپ ششم، تهران: انتشارات سمت.
محمودی، سیروس (1396). آسیب شناسی تربیت دینی دانشجویان از نظر اعضای هیأت علمی و دانشجویان دانشگاه پیام نور، فصلنامه مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی، 70، 21(1)، 62-47.
مشکات، عبدالرسول (1385). از اخلاق توصیه مدار تا اخلاق ولایی و اسوه مدار، فصلنامه علمی ـ ترویجی اخلاق، 5 و 6(2)، 137-105.
ملکی، حسن (1380). برنامه ریزی درسی (راهنمای عمل)، چاپ سوم، مشهد: پیام اندیشه.
مهر محمدی، محمود و همکاران (۱۳۹۱). برنامه درسی نظرگاهها، رویکردها و چشم اندازها، (ویراست دوم)، چاپ ششم، تهران: سمت.
میرشاه جعفری، ابراهیم و تقی زاده، محسن (۱۳۹۵). واکاوی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر دین پذیری دانشجویان، فصلنامه مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی، 68، 20(۳)، 358-345.
Akker, J. van den, Fasoglio, Daniela, Mulder, Hetty. (2010)."A curriculum perspective on plurilingual education", SLO (Netherlands institute for curriculum development).
Pantic, N. & Wubbels T. (2012). Teachers moral values and their interpersonal relationships with students and cultural competence. Teaching and Teacher Education, 28: 451-460.
Ratcliff, J. L. (1992). Reconceptualizing the college curriculum. Perspectives, 22, 122-137.
Saroglou, V. (2010). Religiousness as a cultural adaptation of basic traits: A five-factor model perspective. Personality and Social Psychology Review, 14(1): 108-125.
Shapira-Lishchinsky, O. (2013). Team-based simulations: Learning ethical conduct in teacher trainee programs. Teaching and Teacher Education, 33: 1-12.
Shapira-Lishchinsky, O. (2016). from ethical reasoning to teacher education for social justice. Teaching and Teacher Education, 60: 245-255.
Shenfield, R. (2016). Perspectives on moral ambiguity and character education in the drama classroom. NJ, 40(2): 95-104.