بهروزکیا، کمال (1390)، قصه و داستان در کتاب‌های درسی و کمک‌درسی آلمان، پژوهشنامه ادبیاتکودکونوجوان، 42: 67 ـ 76.
ثقةالاسلام، طاهره؛ رضایی، امیدوار؛ خوشکار، علی و موسوی، مریم‌السادات (1387)، رشد اخلاق در انسان از دیدگاه دانشمندان اسلامی و روان‌شناسان جدید، اخلاق پزشکی؛ 2(2): 141 ـ 155.
حاج‌علی‌اکبری، محمد (1387)، پژوهشی پیرامون قصههای قرآنی، قم: مؤسسه فرهنگی و اطلاع‌رسانی تبیان.
دادستان، پریرخ؛ محسن علیق، امیمه؛ رسول‌زاده طباطبایی، کاظم؛ آذربایجانی، مسعود و بیات، مریم (1389)، قصه‌گویی و تحول مفهوم خدا در کودکان ایرانی و لبنانی، روانشناسی تحولی: روان‌شناسان ایرانی، 6 (24)، 295 ـ 306.
رحمان‌دوست، مصطفی (1381)، قصه‌گویی (اهمیت و راه و رسم آن)، تهران: علامه طباطبایی.
سلیمان‌نژاد، اکبر و سودی، حورا (1393)، بررسی تأثیر آموزش مهارتهای اجتماعی ازطریق قصههای قرآنی بر کودکان، روانشناسی و دین، 26: 81 ـ 98.
شجاع‌پوریان، ولی‌الله (1392)، تأمّلی در شاخصه‌های قصه در قرآن، ادب عرب، 5 (2)، 113 ـ 134.
علی‌اکبری، مهناز؛ علی‌پور، احمد و نجفی شیرازی، مهناز (1393)، اثربخشی قصه‌گویی بر مؤلفه‌های هوش اخلاقی کودکان دختر پیشدبستانی در شهر اصفهان. شناخت اجتماعی، 3 (6) :33 ـ 43.
فدایی، زهرا (1393)، بررسی تأثیر آموزش قصههای کوتاه قرآنی بر مهارتهای اجتماعی کودکان پیشدبستانی شهرستان رودسر، پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌نشده، دانشگاه آزاد اسلامی رودسر.
فضلی‌خانی، منوچهر (1382)، راهنمای عملی روش مشارکتی و فعال در فرایند تدریس، تهران: انتشارات آزمون نوین.
گنجی، مهدی (1376)، هوش هیجانی، تهران: ساوالان.
لطف‌آبادی، حسین (1388)، روانشناسی رشد اخلاقی، ارزشی و دینی در نوجوانی و جوانی، قسمت دوم، روش‌شناسی علوم انسانی، 31 (1): 4 ـ 39.
مظاهری تهرانی، مینا (1390)، تأثیرآموزششیوه‌های رفتارگروهیبرهوشاخلاقیاجتماعیکودکانو نوجوانانمصروع، پایان‌نامه کارشناسی ارشد رشته روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی خوراسگان.
نبوی، سیدعبدالحسین و شهریاری، مرضیه (1392)، دین، اخلاق و محیط‌زیست، انسان و محیط‌زیست، 12 (شماره 2 (29 ـ پیاپی 40)): 69 ـ83.
نریمانی، قدسیه (1390)، تأثیر قصههای قر
)
