فقه تربیتی یکی از عرصه‌های جدید نوظهور در تربیت‌پژوهی است که دستورکار خود را به «تعیینِ باید‌ها و نبایدهایِ شرعیِ رفتارهای مربیان و متربیان و دیگر عوامل انسانی دخیل در عملِ تربیتی»، اختصاص داده است. این فکر، که به مرور بر آثار و ادبیاتِ آن افزوده می‌شود در هیبتِ دانش میان‌رشته‌ای خود را عرضه کرده و لازم است با نگاه درجه دو و از سنخ فلسفه مضاف، مورد واکاوی قرار گیرد. هدف این نوشتار طراحی «فلسفه علمِ فقه تربیتی» است. برای این منظور در ابتدا الگویی از مسائلِ «فلسفه علمِ فقه تریبتی» طراحی، و مطابقِ آن، مجموعه بررسیهایِ عقلی و فرازین در مورد این علم در سه محور دسته‌بندی شد: 1. مسائلِ هویت‌شناختیِ این علم 2. مسائلِ فرامسئله‌ای این علم 3. مسائلِ پیرامونی این علم. این نوشتار که خود را گامی اولیه در این مسیر تلقی می‌کند در روند پژوهش پیشنهادهایی از سنخِ تأسیسِ عرصه‌های مطالعاتی جدید نیز ارائه کرده است.
)
