کاوشی در عوامل اصلی تربیت اخلاقی: شناسایی ویژگیهای اخلاقی الگو مبتنی بر بافت شناسی عمل تربیت (مطالعه موردی بافت استادان، مربیان و مدیران آموزشی یک دانشگاه سازمانی)

نویسندگان

1 علامه طباطبائی/ امام حسین (ع)

2 دانشگاه علامه طباطبائی (ره)

3 دانشگاه جامع امام حسین (ع)

چکیده

این پژوهش با هدف شناسایی ویژگیهای اخلاقی مؤثر بر الگوانگاری مربی/ استاد و مدیران آموزشی در یک دانشگاه سازمانی صورت گرفت. روش پژوهش از نظر ماهیت، کیفی است. جامعه آماری پژوهش شامل دو گروه الف) صاحبنظران و خُبرگان تعلیم و تربیت و ب) مربیان / استادان و مدیران آموزشی الگو در دانشگاه سازمانی مورد مطالعه بود. روش نمونه‌گیری نیز به صورت هدفمند بود. برای گردآوری اطلاعات از روش مصاحبه استفاده شد که با روش تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که مهمترین ویژگیهای اخلاقی مؤثر بر الگوانگاری مربی / استاد و مدیران آموزشی از دیدگاه نخبگان و مدیران آموزشی در بافت‌شناسی عمل تربیت عبارت است از قاطعیت، وجدانمندی، توکل، حق‌مداری، تکلیف‌گرایی، روحیه خدمتگزاری، تعالی معنوی، بصیرت، تعهد، تقوا، حسن خلق، صداقت، سعه صدر، عزت نفس و کرامت انسانی، اعتماد به نفس یا روح خودباوری، وظیفه‌شناسی، سختکوشی، شجاعت، ثبات در شخصیت، تواضع، گشودگی، اعتماد بین فردی و چندبعدی بودن شخصیت. آزمون دوجمله‌ای داده‌های دلفی نیز نشان داد که بجز عامل مراقبه همه عوامل دیگر در سطح 05/0 معنادار، و مورد تأیید خبرگان است. یافته‌ها، اهمیت یکی از مهمترین عوامل مؤثر بر الگوانگاری یعنی همان عوامل اصلی تربیت اخلاقی را به سیاستگذاران، مدیران و رهبران آموزشی و استادان و مربیان بیان می‌کند. این تحقیق نشان داد که مطالعه ویژگیهای اخلاقی در بافت عمل تربیت نقش تعیین‌کننده‌ای در الگو انگاری مربیان / استادان و مدیران آموزشی دارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

s

چکیده [English]

s

مراجع

  1. حسنی، محمد (1381). بررسی دیدگاه ارزش‌شناسی علامه طباطبائی و دلالت‌های آن در تربیت اخلاقی. روان-شناسی و علوم تربیتی. ش2: 199-224.
  2. نقیب زاده، میر عبدالحسین؛ نوروزی، رضاعلی (1389). تحلیلی بر اهداف تربیت اخلاقی و اجتماعی. جامعه شناسی کاربردی. ش37: 123- 142
  3. سلحشوری، احمد (1390). حدود و ثغور تربیت اخلاقی، تربیت معنوی و تربیت دینی. رهیافتی نو در مدیریت آموزشی. ش2: 41- 56.
  4. مصباح یزدی، محمدتقی (1388). فلسفه اخلاق. تحقیق و نگارش. قم: شرکت چاپ و نشر بین الملل.
  5. جلالی، حسین (1380). درآمدی بر بحث «بینش»، «گرایش»، «کنش» و آثار متقابل آنها. معرفت. ش50: 23- 55.
  6. جوادی آملی، عبدالله (1392). تفسیر انسان به انسان. قم: مرکز بین المللی نشر اسراء.
  7. گروهی از مؤلفین (1390). مبانی نظری تحول بنیادین در نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی جمهوری اسلامی ایران. تهران: شورای عالی انقلاب فرهنگی و وزارت آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران.
  8. داوودی، محمد (1385). رویکردها و پرسش‌های بنیادین در تربیت اخلاقی. انجمن معارف اسلامی ایران. ش2: 153- 175.
  9. کاویانی، محمد؛ فصیحی رامندی، مهدی (1391). بررسی تطبیقی دیدگاه‌های غزالی و بندورا در تربیت اخلاقی. مطالعات اسلام و روانشناسی. ش11: 95- 124.
  10. دیلمی، احمد؛ آذربایجانی، مسعود (1385). اخلاق اسلامی. قم: نشر معارف.
  11. طباطبایی، محمد حسین (1374). تفسیر المیزان. ج21. ترجمه سید باقر موسوی همدانی. قم: نشر بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی(ره).
  12. همت بناری ، علی ( 1382). ماخذ شناسی تربیت اخلاقی. تربیت اسلامی. ش13: 9- 27.
  13. مطهری، مرتضی (1368). مجموعه آثار. ج3. تهران: انتشارات صدرا.
  14. کریمى، عبدالعظیم (1377). تربیت چه چیز نیست. تهران: انتشارات تربیت.
  15. شاملی، عباسعلی؛ ملکی، حسن؛ کاظمی، حمیدرضا (1390). برنامه درسی، ابزاری برای نیل به تربیت اخلاقی. اسلام و پژوهش‌های تربیتی. ش2: 77-98.
  16. سبحانی نژاد، مهدی؛ فقیهی، علی‌نقی؛ نجفی، حسن (1394). تجربه زیسته متخصصین تعلیم و تربیت از راهکارهای گسترش رفتار اخلاقی زمینه‌ساز ظهور در برنامه‌های درسی دانشگاهی. پژوهش در مسائل تعلیم و تربیت اسلامی. ش26: 37-58
  17. جعفری، محمدتقی (1389). ارکان تعلیم و تربیت. تهران: مؤسسه تدوین و نشر آثار علامه جعفری.
  18. Snary,jhon. (1992) .moral education ,encyclopedia of education research(sixth edition) , edited by marvin co alkin,volume(3)

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 28 فروردین 1395
  • تاریخ بازنگری: 03 اسفند 1401
  • تاریخ پذیرش: 28 شهریور 1397
  • تاریخ انتشار: 01 خرداد 1395

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار