طراحی الگوی برنامه‌ریزی درسی تربیت‌بدنی سپاه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری برنامه‌ریزی آموزشی دانشگاه جامع امام حسین(ع)

2 دانشیار دانشگاه جامع امام حسین(ع)

3 استادیار دانشگاه جامع امام حسین(ع)

چکیده

این پژوهش با هدف دستیابی به الگوی برنامه‌ریزی درسی تربیت‌بدنی در نیروهای مسلح برای استفاده قرماندهان، مدیران، برنامه‌ریزان و کارشناسان تربیت‌بدنی نیروهای مسلح اجرا گردید. این مطالعه با روش تحقیق ترکیبی روی 125 نفر از فرماندهان و خبرگان تربیت‌بدنی انجام و از ابزار مصاحبه نیمه‌ساختاریافته و پرسشنامه (محقق‌ساخته) استفاده شد. در مصاحبه نیمه‌ساختار‌یافته آزمون دوجمله‌ای به‌کار رفت و در پرسشنامه (محقق‌ساخته) روایی محتوایی پرسشنامه با محاسبه ضریب لوشه حدود 9/0 و پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ 948/0 مورد تأیید قرار گرفت. داده‌ها با روش‌های آماری توصیفی از نوع همبستگی و استنباطی (معادلات ساختاری، آزمون کلموگروف ـ اسمیرنف و تحلیل عاملی تأییدی و معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزیی) با نرم­افزارهای «SPSS»  و «PLS» تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که الگوی نهایی برنامه‌ریزی درسی تربیت‌بدنی شامل سه بعد: ورزش همگانی، ورزش سازمانی، ورزش قهرمانی و هریک از ابعاد، شامل شش مؤلفه (اهداف، محتوا،شیوه‌های تدریس، مربیان، فضا و امکانات ورزشی، ارزشیابی) و 127 شاخص برای مجموع مؤلفه‌ها می‌باشند. نتایج مطالعات میدانی حاضر نشان می‌دهد در اجرای برنامه‌های تمرینی یگان‌های صفی و ستادی توجهی به محتوا و مربیان نشده است و این یکی از مسائل مهمی است که برای افزایش توانمندی جسمانی کارکنان متناسب با نوع شغل و رسته خدمتی در تدوین  برنامه‌های ورزشی باید به آن توجه شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Designing the Model of Physical Fitness Curriculum for Sepah

نویسندگان [English]

  • Naser Hassanzadeh 1
  • Siavash Nosratpanah 2
  • Mustafa Ajorloo 3
1 PhD candidate of curriculum designing at Imam Hussein Comprehensive University
2 Corresponding author: associate professor at Imam Hussein Comprehensive University
3 Assistant professor at Imam Hussein Comprehensive University
چکیده [English]

This research is intended to develop a model of physical fitness curriculum in the armed forces for the use of commanders, managers, programmers, and experts. This mixed study included 125 physical fitness commanders and experts. A semi-structured interview and a researcher-made questionnaire were employed for data collection. The semi-structured interview was tested by binomial test, and the content validity of the questionnaire was confirmed by Louche coefficient of 0.9 and Cronbach's alpha coefficient of 0.948. The data were analyzed by descriptive and inferential statistical methods (structural equations, Kolmogorov-Smirnov test, confirmatory factor analysis and partial least squares structural equations) with SPSS and PLS software. The results showed that the final model of physical education curriculum included three main dimensions including public, organizational, and championship sports each of which contained six components (goals, content, teaching methods, instructors, and sport facilities and spaces, and evaluation). 127 indicators were identified for all components. The results of survey indicated that the content and instructors have not been considered in exercising the programs. This is an essential issues in the planning sport programs which need to be considered for enhancing the physical fitness of the group based on the type of their jobs and services.

کلیدواژه‌ها [English]

  • physical fitness
  • curriculum
  • curriculum designing model
اسماعیلی، محمدرضا؛ امیرتاش، علی­محمد و جوادی، بتول (1385)، مطالعه تطبیقی برنامه درس تربیت‌بدنی دوره ابتدایی ایران و کشورهای منتخب جهان، نشریه حرکت،  ش 28: 69 ـ 86.
افراخته، سقا (1393)، طراحی فرایند جامع برنامه درسی نظام تربیت و آموزش سپاه.
امیرتاش، علی‌محمد (1372)، کلیات روش‌های تدریس درس تربیت‌بدنی دوره ابتدایی، وزارت آموزش‌و‌پرورش.
پورالشریعه، علی‌رضا (1395)، طراحی الگوی برنامه درسی نیروی دریایی سپاه، رساله دکتری، دانشکده و پژوهشکده علوم اجتماعی و فرهنگی دانشگاه جامع امام حسین(ع).
تایلر و رالف (1384)، اصول اساسی برنامه‌ریزی درسی و آموزشی، ترجمه علی تقی‌پور ظهیر، تهران: انتشارات آگاه، چاپ چهارم.
جوادی‌پور، محمد (1385)، طراحیواعتباربخشیالگویمطلوببرنامهدرسیتربیت‌بدنی، رسالۀ دکتری، تهران: دانشگاه تربیت معلم.
درخشان­مبارکه، محمد؛ باران­چشمه، مهرعلی؛ آشتیانی، محمدرضا و اکبری، حسین (1391)، تدوین هدف­های کلان سیاست­ها و راهبردهای توسعه تربیت‌بدنی در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، فصلنامه راهبرد دفاعی، ش 40: 169 ـ 198.
دهقان، حمید (1395)، نقش و معرفی ورزش‌های اسلامی در تعالی فرهنگ سپاه (تیراندازی، سوارکاری، شنا)، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، قم: دانشگاه شهید محلاتی، دانشکده فرهنگ و ارتباطات.
زین‌الدینی میمند، زهرا (1389)، ارائه الگوی راهنمای تدوین برنامه درسی براساس بررسی میزان آگاهی اعضای هیئت‌علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان، فصلنامه رهبری و مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، سال چهارم، ش 4، زمستان 1389: 99 ـ 128.
صانعی، سعید (138)، نقش ورزش قهرمانی در رشد و توسعه ورزش همگانی، اداره تربیت‌بدنی ستاد مشترک سپاه.
عارفی، محبوبه (1388)، برنامه‌ریزی درسی در آموزش عالی، تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
فتحی واجارگاه، کوروش و آزادمنش، ناهید (1385)، امکان‌سنجی کاربرد فناوری نوین اطلاعات و ارتباطات در برنامه‌ریزی آموزش عالی، فصلنامهپژوهشوبرنامه‌ریزیدرآموزش عالی: 70 ـ 49 و 12 ـ 4.
فولادی اسکویی، نادر (1393)، بررسی وضعیت مناسب‌سازی اماکن ورزشی مورداستفاده کارکنان.
ملکی، حسن (1391)، برنامه‌ریزیدرسی راهنمایعمل، تهران: پیام اندیشه.
موسی‌پور، نعمت‌الله (1376)، طراحی الگویی برای ارزشیابی برنامه درسی و به‌کارگیری آن در ارزشیابی درس روش‌ها، فنون تدریس دوره‌های تربیت دبیر دانشگاه‌ها، رساله دکتری، دانشگاه تربیت مدرس.
میرزابیگی، علی (1380)، برنامه‌ریزی درسی و طرح درس در آموزش رسمی و تربیت نیروی انسانی، تهران: یسطرون.       
نظام‌نژاد، ندا (1393)، بررسی رابطه بین مدل برنامه‌ریزی درسی مرجح اعضای هیئت‌علمی با روش‌ها و راهبردهای تدریس و فنون ارزشیابی مورداستفاده آنان.
واعظ‌موسوی، سیدمحمدکاظم (1376)، طرح جامع افزایش آمادگی جسمانی پرسنل نزسا، سازمان جهاد خودکفایی نیروی زمینی سپاه.
یارمحمدیان، محمدحسین (1379)، اصول برنامه‌ریزی درسی، تهران: انتشارات یادواره کتاب.